در دل دارم جهانی بی تو من

زانکه نشکیبم زمانی بی تو من

عالمی جان آب شد در درد تو

چون کنم با نیم جانی بی تو من

روی در دیوار کردم اشک ریز

تا بمیرم ناگهانی بی تو من

من خود این دم مرده ام بیشم نماند

پوستی و استخوانی بی تو من

چون نه نامم ماند بی تو نه نشان

از تو چون یابم نشانی بی تو من

جان من می سوزد و دل ندهدم

تا کنم یک دم فغانی بی تو من

می توانی آخرم فریاد رس

چند باشم ناتوانی بی تو من

چشم می دارم زهی دانی چرا

زانکه گشتم چون کمانی بی تو من

دل چو برکندم ز تریاک یقین

زهر خوردم بر گمانی بی تو من

گر نکردم سود در سودای تو

می کنم هر دم زیانی بی تو من

بی توام در چشم موری عالمی است

می نگنجم در جهانی بی تو من

گرچه از من کس سخن می نشنود

پر سخن دارم زبانی بی تو من

دوستان رفتند و هم جنسان شدند

با که گویم داستانی بی تو من

همت عطار بازی عرشی است

خود ندارم آشیانی بی تو من